Door persoonlijke verteringsklachten en hooikoorts die jaar op jaar beter en beter (lees: slechter en slechter) gingen, heb ik ongeveer een anderhalve maand geleden besloten het heft in eigen handen te nemen, en er finaal iets aan te doen. Het verdict: een intensieve ontgiftingskuur van de lever, samen met een poging tot herstel van de darmflora. Naast de nodige supplementen, pas je dan best ook je voedingsgewoonten een tijdlang aan. Ik besloot de proef op de som te nemen en zelf eens een keertje te diëten, en hoe! Drie maanden lang, geen suiker, geen koemelk, en geen tarwe. Noodzakelijk voor iedereen? Absoluut niet! Maar dit gaf me wel meteen een beeld van de inspanningen die mijn patiënten dagelijks moeten doen als ze bij mij komen. Een ervaring aan de lijve hoe moeilijk dit kan zijn, een manier om eindelijk te weten waar mijn patiënten dagelijks mee worstelen, en waarom hun dieet valt of staat.

In dit blogartikel wil ik het niet zozeer hebben over koemelk en/of tarwe. Dit is lang niet voor iedereen van toepassing, en was een persoonlijke keuze om dit tijdelijk te laten. Waar we het wel eens dringend over moeten hebben: suiker.
Als diëtist stel ik dagelijks diëten op waarin ik mijn patiënten verzoek/verplicht om hun suikerinname drastisch te verminderen, of het goedje geheel te laten, om hun beoogde doelstellingen te behalen. Niets is immers zo slecht en verslavend als suiker. Om je een idee te geven: suiker zou net zo verslavend zijn als cocaïne. Eén voordeel is dat het afkicken van suiker heel wat minder lang duurt. Als je volledig van suiker kan afblijven, zou je op een dikke tien dagen van je suikerzucht af moeten zijn. Veel mensen ervaren zelfs ontwenningsverschijnselen. Makkelijk is het dus niet, maar het is wél mogelijk. Waar een wil is, is een weg. Of voor de Nike-fans: just do it. Mij is het alleszins gelukt, en ik vertrok net de eerste week van mijn aanpassingen op vakantie. Vakantie, daar waar milkshakes, snacks, pannenkoeken, ijs, en andere zoetigheden rijkelijk aanwezig zijn, en we normaal niet op een dessertje meer of minder kijken. In Griekenland is het dan nog eens de gewoonte om gasten na hun eten een klein dessert van het huis aan te bieden. Top! Je kan je niet inbeelden hoe hard ik heb afgezien. Maar, met enige trots kan ik toch zeggen dat ik geslaagd ben, niet een keer heb toegegeven aan mijn cravings, en het niet verder gekomen is dan het intensief snuiven aan een stukje cake. De drempel was laag, het verlangen was groot, maar in elke omstandigheid, hoe verleidelijk ook, is het dus mogelijk om van die zoetigheden af te blijven. Als ik het kan, kan iemand anders het ook.

Dit gezegd zijnde, ben ik echter wel op een heel ander probleem gestoten: verborgen suikers, het eigenlijke onderwerp van dit schrijfsel. Verborgen suikers zijn toegevoegde suikers in een hele resem producten die we dagelijks gebruiken, en waar men niet van bewust is dat ze erin zitten, in welke vorm dan ook. Mijn persoonlijke doelstelling was om zo strikt mogelijk suiker te laten, dat wil zeggen een nultolerantie: geen zoetigheden, maar ook geen enkel product met toegevoegde suikers. De ontgoocheling was groot toen ik ingrediënten begon te lezen op verpakkingen. Nagenoeg overal, maar dan ook overal, zit het witte goedje in, zij het in de vorm van suiker, glucosestroop, dextrose, en noem maar op. Om je maar een paar voorbeelden te geven:

• gekookte hesp: dextrose
• salami: dextrose
• bouillonblokjes: suiker
• ‘puur’ fruitsap: suiker
• amandelmelk: suiker
• muesli, granola, cornflakes: suiker, glucosestroop, …
• mayonaise: suiker
• pindakaas: suiker
• chips: suiker
• …

The list goes on. Als diëtist wist ik dat het erg was, maar zo erg dat zelfs ‘onbewerkte’ charcuterie met suiker geïnfecteerd wordt… Daar stond ik zelf van te kijken. En dan zijn er natuurlijk de producten ‘zonder toegevoegde suikers’, nokvol kunstmatige zoetstoffen, en dus al minstens even schadelijk, als ze al niet meer schade berokkenen op lange termijn.

Hoewel deze ervaring niet onmiddellijk aangenaam was/is (ik heb nog anderhalve maand te gaan), heeft het mij wel doen beseffen waarom mijn patiënten het zo moeilijk kunnen hebben, waarom ze niet aan die drang naar zoetigheid kunnen weerstaan, en wat sommigen beweegt om telkens toch een beetje te ‘cheaten’. Door de voedingsindustrie zal het immers enorm moeilijk zijn om volledig van suiker af te kicken, om het volledig te laten. Maar, wat kan dan wel? Waarom zou ik mijn voedingsgewoonten nog aanpassen? Hoe los ik dit op? Wel, het vraagt extra inspanning, het vergt meer tijd, maar het eindverdict is relatief simpel. Maak zoveel mogelijk gebruik van zo zuiver mogelijke ingrediënten die zo weinig mogelijk bewerkt zijn. Voor de voedingsmiddelen die je niet zelf kan/wil maken, lees je etiketten en ingrediëntenlijsten, en met een beetje geluk is er wel een merk die het niet nodig vinden om overal suiker aan toe te voegen. In die trend ben ik zelf ondermeer begonnen met het maken van granola voor wat extra afwisseling in mijn ontbijt. En ik moet toegeven: lekkerder, rijker, en zonder geraffineerde suiker. Zij die inspiratie nodig hebben, kunnen het recept hier vinden.

Had je graag meer informatie over alle vormen waaronder suiker kunnen voorkomen? Wil je van je suikerzucht af? Stuur een mailtje of maak een afspraak.